Zijn hart klopt nog steeds…

Mijn telefoon gaat, het nummer in de display geeft aan dat het Ingrid is, haar man is vorig jaar onverwachts overleden. “Hoi, ik wil even informeren of jij toch niet met vakantie bent. Het gaat niet goed met Chris!”.  De radertjes in mijn hoofd beginnen te draaien, Chris ? Chris? Het zal toch niet de vriend zijn van haar dochter, Die stoere man met een lief, klein hartje? Ik zal het wel niet goed verstaan hebben, ik wacht maar af. Maar dan een paar dagen later belt Ilse zelf, “niet schrikken maar Chris is overleden…” Dat kan toch niet, vorig jaar oogde hij nog gezond en wel. “Hij heeft een bedrijfsongeval gehad en is erg ongelukkig gevallen.”

Ik weet even niet wat ik moet zeggen….. tuurlijk ben ik er voor jullie!

Chris is nu nog in een ziekenhuis in de plaats waar hij het ongeluk heeft gehad. Geen probleem wij gaan hem ophalen. Wil je dat hij naar huis komt of wat zijn jouw wensen. Ik wil dat hij naar familiekamer een Laatste Groet gaat, zegt Ilse, daar heeft ons pap vorig jaar ook gelegen en dat vonden wij erg fijn.

TATOEAGE

Chris wordt opgehaald en na een thanatopraxie (lichte balseming) overgebracht naar familiekamer ’n Laatste Groet. Ilse krijgt de sleutels overhandigd zodat zij naar hem toe kan als zij wil. Ze brengt wat eigen spulletjes van hem mee en zet er een mooie bos bloemen neer. De volgende dag gaan we aan de rouwkaart werken. Samen met Ilse gaan we sparren over wat zij graag zou willen zien; een vierkante rouwkaart, net als bij ons pap, een foto op de voorzijde. Chris heeft een grote tatoeage op zijn rug in de vorm van een sterrenbeeld, kunnen we daar iets mee? Tuurlijk! Als watermerk zou dit erg mooi kunnen. Een foto van zijn rug waarop de tatoeage staat komt tevoorschijn. Wow wat mooi, oké hier gaan we mee verder. Chris was vrachtwagenchauffeur, voorzichtig vraag Ilse of zijn laatste rit kan plaatsvinden in zijn eigen vrachtwagen. Tuurlijk kan dat. Dit wordt tevens meegenomen in het ontwerp van zijn rouwkaart. Er wordt bewust gekozen voor een klein gezelschap, klein en intiem, passend bij Chris en Ilse. Verder een stoere uitvaartkist van ruw Douglashout. Zou de tatoeage misschien ergens op de deksel gebrand kunnen worden? Er wordt contact gelegd met een lokale ondernemer die ook boomstammen graveert voor natuurbegraafplaatsen. Hoe breed en lang is de deksel? Marlies heeft dit nog nooit eerder gedaan maar volgens haar moet dit lukken. Afgesproken wordt dat ik de volgende dag de deksel kom brengen en dat Ilse bij Marlies gaat bepalen op welke hoogte en breedte het sterrenbeeld geplaatst mag worden. Marlies oppert het idee om op een extra plankje dezelfde afbeelding te plaatsen als herinnering voor Ilse. Een afbeelding van een tatoeage van Ilse wordt ook gegraveerd zodat dit straks symbolisch meegegeven kan worden.

VRACHTWAGEN

Op de dag van afscheid wordt Chris in zijn eigen vrachtwagen, gereden door 2 collega’s, vervoerd naar het crematorium. Er volgt een passend afscheid met woorden van zijn eigen Ilse, zijn (stief)zoon, schoonzus en mij. Chris … een zorgzame man met het hart op de juiste plaats, lief voor Ilse en de kinderen, familie, vrienden en collega’s. Hij genoot van het leven, samen met Ilse en de kinderen.

ZIJN HART

Na enkele weken krijg ik een berichtje van Ilse: “Ik heb vandaag een telefoontje gehad van de transplantatie coördinator”.

De transplantatie van het hart is goed gegaan en het gaat tot dit moment nog steeds goed! Het hart is gegaan naar een persoon van 38 jaar oud.

Dankzij het hart van Chris heeft iemand de kans gekregen op een langer leven.